In the picture my aunt Gilberte Beirens, when she was a girl of about 11, in the back yard of their home at 20 Chapel Street in Penzance. Here with her mother, my paternal grandmother. The item was taken from my book "Vlucht naar Penzance", wartime stories of Belgian fishermen in the UK.
Na de aankomst van het hele Musschennest uit Kingston (Londen) volgde Gilberte Beirens in Penzance een tijdje de lessen in de parochieschool, een lagere school gelegen aan de Abbey Slip vlakbij Chapel Street en die door de nonnen van het Kruis bestuurd werd. Toen in de eerste dagen van hun verblijf in Penzance de sirenes loeiden liep Louise met nog een paar ongeruste Heistse vissersvrouwen naar de school en bonsde er op de poort. Na een tijdje ging de deur open en het hoofd van een nonnetje kwam heel even tevoorschijn en zei “The children are allright”. Een oogwenk later was de poort weer op slot. Toen Gilberte die middag thuiskwam zei ze tegen haar moeder “Wat voor rare gewoonten hebben ze hier! Als we de paternoster lezen moeten al de kinderen onder de trap gaan zitten.” Gilberte, die toen nog maar weinig Engels sprak, had het alarm niet gehoord en wist dus ook niet waarom de hele klas onder een trap moest schuilen en bidden. Een paar weken later werd de groep Vlaamse kinderen echter verplaatst naar de gemeenteschool in Morrab Road. Speciaal voor de vluchtelingen werden daar namelijk ’s morgens ook een paar lessen in het Vlaams gegeven. De Vlaamse leraars waren mijnheer en mevrouw Nadels, die afkomstig waren uit Antwerpen, en mevrouw Sunaert die al vele jaren in Engeland woonde.
